آیا اوزون درمانی برای سرطان تاثیر دارد؟

اوزون درمانی انقلابی در پزشکی مدرن است که با استفاده از آن بسیاری از بیماری ها از جمله مواردی مانند سرطان، هپاتیت، HIV کنترل می شوند و بیماران از این روش راضی هستند.

اوزون درمانی به فرآیند تزریق گاز اوزون به بدن بیمار برای درمان یک بیماری گفته می شود. در حال حاضر کاربرد این روش در درمان سرطان ها موضوع بحث برانگیز است حتی با توجه به نتایج عالی ازن درمانی برای سرطان، اثربخشی آن برای سرطان‌ها در حال تحقیق و پژوهش می باشد.

علی رغم معرفی بسیاری از داروهای جدید و تکنیک‌های جراحی پیشرفته هنوز هیچ درمان قطعی برای سرطان وجود ندارد. گزینه های درمانی مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی از عوارض بالقوه مهلکی برخوردارند و باعث کاهش کیفیت زندگی بیماران می شوند.

استفاده از اوزون می تواند یک درمان مکمل برای سرطان باشد که باعث افزایش احتمال وقوع و کاهش عوارض جانبی می شود.

 پژوهش‌های آزمایشگاهی نشان داده که اوزون درمانی قابلیت از بین بردن سلول‌های تومور و افزایش اثربخشی رادیوتراپی و شیمی درمانی را به همراه دارد. این روش درمانی میزان بقاء را در مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام شده به طور قابل توجهی بالا برده است. همچنین مطالعات بر روی حیوانات اثبات کرده که اوزون درمانی به تنهایی یا در ترکیب با رادیو تراپی اثرات غیر مستقیم بر روی تقویت سیستم ایمنی بدن برای کنترل تومورهای سرطانی داشته است.

تاثیر اوزون در اصلاح منحنی تجزیه اکسی هموگلوبین و سطوح دی فسفو گلیسرات، جریان خون موضعی و هیپوکسی تومور نشان دهنده اثرات بالقوه سودمند اوزون درمانی برای درمان سرطان است.

مطالعات بالینی نیز نشان داده که اوزون درمانی طی جلسات متعدد برای درمان بیماران مبتلا به سرطان مفید بوده است. بنابراین به دلیل توانایی اوزون برای وارد کردن آسیب به سلول‌های تومور و همچنین افزایش اثرات رادیوتراپی و شیمی درمانی بسیاری از پزشکان امروزه، طرفدار استفاده از آن برای درمان سرطان هستند.

در عمل در درمان بالینی اوزون (بجز تومور های بسیار سطحی که بر روی پوست قرار گرفته اند) مستقیما به سلول‌های تومور وارد نمی شود و اثرات خود را به طور غیر مستقیم از طریق پیام رسان های ثانویه مانند هیدروژن پروکساید (H2O2) و هیدروکسی نوننال (۴-hydroxynonenal) بر سلول ها می گذارد.

علاوه بر اینها مکانیسم غیر مستقیم اوزون باعث تقویت سیستم ایمنی، افزایش جریان خون و اکسیژن رسانی و استرس اکسیداتیو می شود که این اثرات به طور بالقوه خواص ضد سرطانی هستند. اخیرا کشف شده که از اوزون اثر سیتوتوکسیک (cytotoxic) یا سمیت برای سلول‌های سرطانی کلون در انسان داشته است.

ایسکمی تومور (Ischemia) و هیپوکسی تومور( Tumor Hypoxia)  از عوارض جانبی شناخته شده هستند که باعث می شوند سلول‌های سرطانی در برابر رادیوتراپی و شیمی‌درمانی مقاومت نشان دهند.

تومور یک توده غیر طبیعی از بافت است که رشد بیش از حد دارد اما نمی تواند بیشتر از یک الی دو میلیمتر رشد کند مگر اینکه وسکولار یا دارای عروق شود زیرا برای ادامه رشد نیاز به تغذیه دارد.

 علت اصلی متاستاز و رشد بدخیم سلول‌ها، کمبود اکسیژن است که منجر به تنفس بی هوازی در سلول‌های بدخیم می‌شود. سلول‌های هیپوکسی شده می‌توانند سه برابر سلول های توموری معمولی در برابر رادیوتراپی مقاوم شوند و کمبود اکسیژن در بافت تومور باعث کاهش اثر بخشی داروی شیمی درمانی می شود.

 افزایش خونرسانی موضعی به تومور در طی اوزون درمانی می تواند امکان انتقال داروهای شیمی درمانی را افزایش دهد بنابراین اثر بخشی روش‌های شیمی درمانی بیشتر می شود. و در واقع این اوزون کار را از چندین راه انجام می‌دهد که شامل موارد زیر است:

• اوزون میزان اشباع هموگلوبین با اکسیژن را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود اکسیژن بیشتری به بافت‌ها وارد شود. درحالت طبیعی، بدن به طور مداوم در حال بازسازی و تجدید است و اکسیژن نقش اساسی در این امر دارد.
• بیماریهای مزمن اغلب به دلیل کمبود اکسیژن و سموم زیاد در بدن ایجاد می‌شوند. اوزون درمانی برای سرطان میزان اکسیژن را در بدن افزایش می‌دهد که به نوبه خود ممکن است به بدن کمک کند تا خودش بهبود یابد.
• همچنین اوزون اثر وازودیلاتور یا اتساع عروق دارد و باعث افزایش خونرسانی به بافت های محیطی می‌شود. یک مطالعه نشان داده که جریان خون در عروق کاروتید تا ۷۵% بعد از سه جلسه اوزون درمانی افزایش پیدا کرده است.
• اوزون درمانی باعث کاهش ویسکوزیته یا غلظت خون می‌شود. مطالعه بر روی بیماران مبتلا به بیماریهای شریان های انسداد محیطی نشان داده که ۳۰ دقیقه اوزون تراپی به طور قابل توجهی ویسکوزیته خون را کاهش داده است.

اوزون خواص دیگری نیز دارد که آن را به ابزاری موثر در مبارزه با سرطان تبدیل کرده است:

 اوزون یک تعدیل کننده سیستم ایمنی و آنتی اکسیدان قوی می باشد. نشان داده شده که قرار گرفتن در معرض مقادیر بسیار کم اوزون باعث افزایش یکی از مهمترین آنزیم های آنتی اکسیدان‌هابه نام گلوتاتیون پراکسیداز (glutathione peroxidase) می شود.

 اوزون همچنین دارای اثر ضد التهابی است. قرار گرفتن در معرض التهاب‌های مزمن در اثر مواد شیمیایی، بیولوژیکی و فاکتورهای فیزیکی خطر ابتلا به سرطان را در اندام های مختلف افزایش می‌دهد و برای این مورد مشخص شده که اوزون می‌تواند سیتوکین های (cytokines) التهابی را که در سرطانی شدن سلول‌های طبیعی نقش دارند مهار کند.

 اوزون درمانی می‌تواند پیش‌آگاهی بیماران سرطانی یا میزان بقا را بهبود بخشد به این معنی که اثرات هم افزایی با درمان های فعلی سرطان دارد.

مشخص شده که اثربخشی اوزون درمانی به میزان ۴۰ تا ۶۰ درصد در مهار سلول‌های سرطانی در محیط آزمایشگاهی موفقیت‌آمیز بوده است و با افزایش میزان دوز اوزون کنترل سلول های سرطانی تا ۹۰ درصد تخمین زده شده است.  اوزون در مقادیر کم عوارض جانبی بر روی سلول‌های طبیعی ندارد اما اگر میزان اوزون بیشتر باشد ممکن است اثر سمیت بر سایر سلول‌ها داشته باشد.

از آنجایی که اوزون باعث افزایش سه برابری حساسیت سلول های تومور به رادیوتراپی می‌شود بنابراین میزان بقاء بیماران در درمان‌های ترکیبی با اوزون بیشتر است.