وقتی گفته می شود اوزون پزشکی توسط دستگاه های دقیق پزشکی ساخته می شوند منظور ما چنین دستگاهی است.

این دستگاه از اکسیژن خالص که حتما باید از کپسول اکسیژنی که ۹۹.۹ درصد اکسیژن هست استفاده کند. اکسیژن از طریق یک شلنگ وارد دستگاه می شود. در این دستگاه به وسیله اشعه ای که به اکسیژن می خورد یک تعداد از مولکول های اکسیژن شکسته می شوند به ۲ اتم اکسیژن.

پس ما در دستگاه تعدادی مولکول اکسیژن و اتم اکسیژن داریم. این اتم های اکسیژن با اتصال به مولکول های اکسیژن یک پیوند ناپایدار را با تشکیل می دهند.

وقتی چنین پیوندی ایجاد شد،در واقع ما یک مولکول ۲ اتمی اکسیژن داریم که یک اتم اکسیژن به آن وصل شده که به آن مولکول ازن می گوییم. ازن در واقع ترکیب یک مولکول اکسیژن با یک اتم اکسیژن هست.

این دستگاه ازن را با دقت بسیار بالا برای ما تولید می کند و که مهمترین خصوصیت این دستگاه می باشد چون ما می خواهیم از ان برای مصارف پزشکی استفاده کنیم.

دستگاه هایی هم هستند که اوزون را برای مصارف صنعتی تولید می کنند و چنین دقتی را ندارند. مثلا برای ضدعفونی کردن استخرها

نحوه کار دستگاه به این صورت است که اکسیژن از کپسول وارد دستگاه می شود.

غلظت را مشخص می کنیم (غلظت های بسیار مشخص و دقیقی دارد) سپس زمان را می دهیم سپس با استفاده از اکسیژنی که وارد شده دستگاه ازن را می سازد و دستگاه یک گازی را به ما تحویل می دهد.

تمام اکسیژنی که وارد دستگاه می شود تبدیل به ازن نمی شود.

بین یک تا پنج درصد از گازی را که در سرنگ داریم ازن هست و  تا ۹۹%۹۵% آن همان اکسیژنی هست که وارد دستگاه شده. این یک تا پنج درصد را غلظتی که ما به دستگاه میدهیم تعیین می کند و دستگاه با توجه به کالیبریشنی که در آن تعبیه شده علظت های معینی را برای درمان در اختیار ما قرار می دهد.